Żelazko to przyrząd z obrobionego i wygładzonego kawałka metalu – żelaza, także wykonywane z różnych stopów oraz metali przejściowych. Żelazko na co dzień służy ludziom do prasowania – czyli wygładzania tkanin, za pomocą wysokiej temperatury i użycia siły fizycznej.
Już w czasach prehistorycznych stosowano gładziki kamienne. W starożytności prasowano rozgrzanymi wałkami. W Chinach stosowano rondle wypełnione gorącą wodą. W średniowieczu wykuwano żelazka o płaskiej formie tzw. stopie. W erze nowożytnej nad stopą zainstalowano palenisko, a także wymyślono wkład z regularnej bryły tzw. duszę. Stosowano paliwa: benzynę, spirytus, gaz, naftę. W XIX i XX w. w użyciu były wszystkie typy żelazek w niezliczonych ilościach. Punktem zwrotnym okazało się zastosowanie elektryczności co sprawiło, że żelazka na prąd jako wydajniejsze wyparły dotychczasowe żelazka.
Wyrzucone, schowane, częstokroć zdekompletowane, pokryte rdzą i zbutwiałe zostały zapomniane. Obecnie wynajdywane i odnawiane dostają drugie życie, już jako przedmioty o walorach ściśle ozdobnych.
Niniejsza wystawa i wywód tematyczny to próba podzielenia się z Państwem ciekawostkami pod kątem: historycznym, kolekcjonerskim i renowacyjnym. Wszystko to połączone z prezentacją konkretnych i niepospolitych oraz rzadko spotykanych żelazek: gładzących, kumulujących, na węgiel, na duszę, na paliwo, z rozmaitych okresów będących częścią zbiorów Autora.
Mam nadzieję, że urzekną Państwa swoim niepowtarzalnym stylem.
