Szlak bacówkowy

Oscypki, bryndza podhalańska, bundz czyli podhalańskie rarytasy.

Można by wiele napisać o sposobie wyrobu oscypków i bryndzy, ale żadne słowa nie oddadzą tego wyjątkowego klimatu w jakim powstają. Trzeba samemu poczuć zapach dymu, przyjrzeć się bacy jak formuje ser. Najlepiej wybrać się na szlak bacówkowy biegnący wokół Nowego Targu. Wówczas na własne oczy będziemy mieli okazję przekonać się jak powstają te cenione przysmaki.

Zarówno oscypek jak i bryndza podhalańska są jednoznacznie kojarzone z regionem Podhala. Ich popularność sięga daleko poza region w którym są wytwarzane, bo można je nabyć na nadmorskich promenadach prowadzących na plażę!

zobacz również:  Miasto ze smakiem

Historia oscypka jest bardzo stara i związana jest z Wołochami – ludem pasterskim wypasającym owce na górskich polanach. Pasterze przebywając z owcami po kilka miesięcy na górskich halach żywili się właściwie owczym mlekiem i produktami pochodnymi.

Na terenie Polski pierwsza pisana wzmianka na temat serów górskich pochodzi z XV wieku i powstała przy okazji lokacji wsi Ochotnica w Gorcach.

Oscypki są wytwarzane z osolonego mleka owczego i formowane w drewnianych formach, które następnie są wkładane do wędzarni. Każdy z baców zajmujący się produkcją oscypków stosuje inny wzór, który jest doskonale widoczny już na gotowym produkcie.

W 2005 roku oscypek został wpisany na listę produktów tradycyjnych, powodując tym samym wiele emocji u wytwarzających je baców.

Jak to bywa w przypadku Unii zostały dokładnie określone jego wymiary, kształt, waga oraz zapach. Wynoszą one odpowiednio: długość 17-23 cm, szerokość w najszerszym miejscu od 6 do 10 cm, natomiast masa powinna wynosić od 0,6 do 0,8 kg. Prawdziwy oscypek powinien być barwy lekko brązowej o delikatnym połysku i wyraźnym zapachu wędzenia.

Bryndza podhalańska jest równie popularna jak oscypek i również została wpisana na listę produktów tradycyjnych. O jej znaczeniu niech świadczy fakt, że była wymieniania już w XVI wieku w zarządzeniach właścicieli ziemskich oraz nakazach królewskich. Wiadomo również, że była na Podhalu traktowana jako środek płatniczy.